Zgodnie z decyzją holenderskiego Instytutu Praw Człowieka, Krajowy Korpus Policji w Holandii dopuścił się dyskryminacji, ponieważ nie zezwolił jednej z funkcjonariuszek na noszenie chusty jako części policyjnego uniformu. Oficjalną przyczyną tego zakazu była chęć uzyskania neutralnego i jednolitego wyglądu oraz zagwarantowanie policjantce bezpieczeństwa. W tym przypadku władze policyjne nie były w stanie przekonać Instytutu Praw Człowieka, że nałożone środki były niezbędne do wykonywania jej obowiązków.

Zakaz nie jest konieczny

Funkcjonariuszka policji jest muzułmanką i nosi chustę. Pracuje w policji jako asystentka przy przyjmowaniu zgłoszeń, co oznacza, że zajmuje się przede wszystkim odpowiadaniem na telefony i połączenia wideo. Mogła wykonywać swoją pracę w chuście, w cywilnym ubraniu, podczas gdy wszyscy jej bezpośredni współpracownicy, wykonujący te same zadania, pracowali w mundurach. Kobieta chciała założyć do munduru chustę, ale przepisy policyjne nie pozwalały na noszenie munduru w połączeniu z chustą na głowie. Zgodnie z zasadą "Kodeksu postępowania w sprawie neutralności stylu życia", wszelkie widoczne i rozpoznawalne znaki m.in. przekonań, religii i poglądów politycznych, są zabronione. Jest to konieczne dla neutralnego, bezosobowego i jednolitego wyglądu policji, a także dla zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonariuszom policji.

Celem powyższego zakazu jest uzyskanie neutralnego i jednolitego wyglądu policji. Zakaz dotyczy również bezpieczeństwa samego funkcjonariusza policji. Ogólnie rzecz biorąc, są to ważne powody. Jednak w tej sytuacji zakaz nie jest środkiem koniecznym do osiągnięcia tych celów. Jeśli kobieta odbiera zgłoszenie telefoniczne, osoba dzwoniąca jej nie widzi. Jeśli kobieta odbiera połączenie wideo, obywatel rzeczywiście ją zobaczy. Ale ponieważ znajduje się w innym miejscu niż obywatel, jej bezpieczeństwo nie jest zagrożone.

Brak utraty uprawnień

Neutralność władzy, w sensie unikania możliwego braku neutralności lub braku obiektywności, ma znaczenie jedynie w ograniczonym zakresie. Wynika to głównie z administracyjnego charakteru pracy wykonywanej przez kobietę. Kobieta pisze raporty, ale nie decyduje o tym, co zrobi z nimi policja. Siły policyjne nie były w stanie wykazać, że zakaz jest rzeczywiście konieczny. Instytut znajduje na to poparcie w tym, że Korpus pozwala kobiecie wykonywać swoją pracę w chuście na głowie. Chociaż nosi cywilne ubrania, jest niewątpliwie postrzegana przez cywilów jako oficer policji. Z tego powodu Instytut stwierdził, że policja dyskryminuje kobietę z powodu jej religii, ponieważ nie pozwala jej nosić munduru policyjnego w połączeniu z chustą.

Granice

Oczywiste jest, że pytanie o to, czy chusta powinna być uznana za akceptowalną część policyjnego munduru, wywołuje różne reakcje. Na szczeblu krajowym i politycznym dyskusja osiągnęła różne poziomy. Niemniej jednak siły policyjne są związane ustawodawstwem o równym traktowaniu i muszą równoważyć interesy zaangażowanych osób. Z jednej strony inetres policji w optymalnej realizacji swoich zadań, z drugiej zaś interes indywidualnego pracownika, który chce wyznawać swoją wiarę.

Ustawa o równym traktowaniu wymaga, aby w przypadku gdy regulacje dotyczące odzieży pociągają za sobą naruszenie wolności religii, naruszenie to zostało ograniczone do tego, co jest absolutnie konieczne. Ten wymóg, według Instytutu Praw Człowieka, nie został tutaj wykazany. Z tego powodu Instytut stwierdził, że zakaz noszenia chusty w połączeniu z mundurem policyjnym nie jest w tym przypadku obiektywnie uzasadniony.