Gminy nie mogą już prowadzić tak zwanej neutralizacji (polityki zerowej tolerancji) lub redukcji, mającej na celu ograniczenie liczby miejsc kempingowych. W tym celu Ministerstwo Spraw Wewnętrznych opracowało przewodnik o polityce dotyczącej przyczep kempingowych, który wkrótce zostanie opublikowany. W swojej opinii dla ministerstwa, Instytut Praw Człowieka zwrócił uwagę na ramy ochrony praw człowieka i wyjaśnił, co takie zmiany oznaczają w praktyce dla gmin, przedsiębiorstw mieszkalnictwa socjalnego i państwa. Porady Instytutu zostały w dużej mierze wdrożone.

Opinia Instytutu

Życie w przyczepie kempingowej jest istotną częścią kultury Romów, Sinti i innych grup etnicznych. To właśnie tę kulturę, jak ustalił Europejski Trybunał Praw Człowieka, należy objąć szczególną ochroną. W swojej opinii Instytut zwrócił uwagę, że rząd centralny, władze lokalne i przedsiębiorstwa mieszkalnictwa socjalnego są zobowiązane do ochrony kultury mieszkańców przyczep kempingowych.

Opinia Instytutu jest wynikiem wielu wyroków wydanych przez Instytut od 2014 r. w zakresie polityki parkowania przyczep kempingowych w różnych gminach. W 20 z 36 przypadków Instytut stwierdził, że niektóre działania lub aspekty polityki były dyskryminujące. Po opublikowaniu w kwietniu 2017 r. przez Krajowego Rzecznika Praw Obywatelskich raportu dotyczącego miejsc parkingowych dla mieszkańców przyczep kempingowych (w języku holenderskim), Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zwróciło się do zarządu z pytaniem, w jaki sposób można wprowadzić nową politykę parkingową, która byłaby zgodna z prawodawstwem dotyczącym równego traktowania i obowiązującymi normami w zakresie praw człowieka. Ponadto Instytut przeprowadził rozmowy z wieloma organizacjami mieszkańców przyczep kempingowych. Doświadczenia te zostały włączone do raportu doradczego, który zawiera następujące punkty:

• Przygotowując nową politykę mieszkaniową gminy muszą wziąć pod uwagę potrzeby mieszkańców przyczep kempingowych;
• Aby chronić kulturę osób mieszkających w przyczepach kempingowych, władza centralna i władze lokalne muszą najpierw określić potrzeby mieszkańców przyczep kempingowych (podobnie jak w przypadku mieszkań socjalnych);
• W zależności od potrzeb, gminy i przedsiębiorstwa mieszkalnictwa socjalnego muszą zapewnić takim osobom wystarczającą liczbę miejsc, aby umożliwić im życie w środowisku rodzinnym; gminy i przedsiębiorstwa mieszkalnictwa socjalnego muszą zapewnić lokalizację, w której istnieje możliwość wynajmowania i stałego mieszkania w przyczepach kempingowych;
• Gminy muszą stworzyć przejrzystą i łatwo dostępną listę osób oczekujących na wolne miejsca kempingowe;
• Czas oczekiwania na miejsce kempingowe nie może być dłuższy od czasu oczekiwania na mieszkanie socjalne;
• Dopóki brak jest miejsc kempingowych, zarejestrowani mieszkańcy przyczep kempingowych, których rodzice mieszkają lub mieszkali w przyczepie kempingowej, przy przydzielaniu miejsca będą mieli pierwszeństwo przed innymi zarejestrowanymi osobami;
• Otwarta komunikacja, konsultacje i udział mieszkańców przyczep kempingowych są niezbędne podczas tworzenia i wdrażania polityki mieszkaniowej.

Co mówią prawa człowieka?

Polityka neutralizacji i redukcji, którą stosowały lub nadal stosują niektóre gminy, mająca na celu zmniejszenie – już i tak za małej – liczby miejsc kempingowych, wpływa na kulturę osób mieszkających w przyczepach kempingowych. Życie w przyczepie kempingowej jest istotną częścią kultury Romów, Sinti i innych grup etnicznych. To właśnie tę kulturę, jak ustalił Europejski Trybunał Praw Człowieka, należy objąć szczególną ochroną. Polityka, która skutkuje zmniejszeniem liczby osób mogących mieszkać w przyczepach kempingowych i ostatecznie wyginięciem kultury takich grup etnicznych, jest sprzeczna z orzecznictwem ETPC. Dotyczy to również działań przedsiębiorstw mieszkalnictwa socjalnego, które są prawnie zobowiązane do zapewnienia, że liczba przyczep kempingowych jest porównywalna z liczbą mieszkań socjalnych na wynajem. Wszystkie formy polityki mające na celu zmniejszenie liczby miejsc kempingowych, mimo dużego zapotrzebowania, są sprzeczne z zakazem dyskryminacji.

Brak otwartej polityki

Chociaż nowy przewodnik dla gmin to dobry początek, teraz nadszedł czas na wdrożenie nowej polityki. Kilka gmin już zaczęło nad tym pracować. Podczas tych działaniach ważną rolę odgrywa rząd centralny, który jest najbardziej odpowiedzialny za powodzenie misji. Aby zagwarantować, że gminy i przedsiębiorstwa mieszkalnictwa socjalnego dostosują swoją politykę do wytycznych, rząd jest odpowiedzialny za wdrożenie ram ochrony praw człowieka i monitoruje liczbę miejsc kempingowych. Ponadto obowiązkiem rządu jest nadzór nad wdrażaniem i skutecznym stosowaniem nowych przepisów.