Przedstawiony przez irlandzki rząd program odszkodowań dla kobiet, które przeszły przez zabieg przecięcia spojenia łonowego został skrytykowany przez organizacje broniące praw człowieka, w tym przez Irlandzką Radę Swobód Obywatelskich (ICCL) jako niewystarczający i wymagający od ofiar zrezygnowania ze swoich praw.

System powstał w odpowiedzi na krytykę Irlandii w 2014 roku przez Komitet Praw Człowieka ONZ w odniesieniu do kobiet, które poddano temu przestarzałemu zabiegowi.

Przecięcie spojenia łonowego to zabieg, któremu poddawano ciężarne kobiety, w wielu przypadkach jako alternatywa dla cesarskiego cięcia. Twierdzi się, że między latami dwudziestymi a osiemdziesiątymi ubiegłego wieku przeprowadzono go w Irlandii na blisko 1,5 tysiąca kobiet i dziewcząt, często bez uzyskania ich zgody. Podczas zabiegu przecina się jeden z głównych stawów biodrowych i go rozwiera w celu ułatwienia naturalnego porodu.

Zdaniem działaczy praw człowieka, zabieg ten i związane z nim przecięcie spoiwa łonowego były rutynowo wykonywane przez lekarzy i szpitale katolickie, którzy się obawiali, że wielokrotne stosowanie cesarskie cięcia mogłyby zagrozić zdolności kobiet do posiadania kolejnych dzieci.

Działacze wyrazili swoje szczególne zaniepokojenie tym, że w celu przyjęcia jednorazowej płatności w ramach programu odszkodowań, kobiety muszą się bezpowrotnie zrzec wszelkich istniejących i przyszłych roszczeń w odniesieniu do lekarzy, personelu medycznego, służby zdrowia i jakichkolwiek zgromadzeń zakonnych, które prowadziły szpitale w tamtym czasie.