Czytając rozdział 12 rządowego programu (lub "kontraktu rządowego", jak jest również nazywany) koalicji Ruchu 5 Gwiazd i Ligi Północnej rzucają się w oczy dwa ważne punkty dotyczące sprawiedliwości: koncepcja, według której "pewność kary" zagwarantuje lepsze bezpieczeństwo; oraz potrzeba surowszych warunków w więzieniach, ponieważ każdy, kto popełnia zbrodnię zasługuje na karę.
Surowsze kary
Plan zakłada wprowadzenie surowszych kar nie tylko za drobne przestępstwa (kradzieże, rabunki, oszustwa), które wywołują niepokój społeczny, ale także za przestępstwa na tle seksualnym i przestępstwa przeciwko środowisku, których regulacja za pośrednictwem systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych została zakwestionowana i jest uważana za nieskuteczną przez same ofiary; są to w rzeczywistości zbrodnie wynikające z problemów, które należy rozwiązać przy pomocy bardziej odpowiednich mechanizmów.
Przede wszystkim jednak zniekształcona interpretacja zasady "pewności kary" skłoniła rząd do "zreformowanie przepisów uchwalonych podczas poprzedniej kadencji w celu zmniejszenia liczby osób uczestniczących w procesach karnych oraz przebywających w instytutach penitencjarnych, co ma negatywny wpływ na zbiorowe bezpieczeństwo."
W dalszej części rozdziału możemy znaleźć niepewne i przybliżone wyliczenia, które mają potwierdzić skuteczność kary pozbawienia wolności i osłabić znaczenie jakichkolwiek alternatyw dla zatrzymania lub ograniczenia kary.
Ta koncepcja została wyjaśniona w dalszej części porozumienia, w której zaznaczono, że w celu zagwarantowania "większego bezpieczeństwa i ochrony obywateli" konieczna jest "zmiana ustawy penitencjarnej".
W szczególności "systematyczny i organiczny przegląd systemu świadczeń” mający "zagwarantować skuteczność zasady reedukacji".
Tylko kary pozbawienia wolności
W rezultacie "kontrakt rządowy" powołuje się na uchylenie wszystkich środków (które w rzeczywistości okazały się całkowicie nieskuteczne, ponieważ liczba osób w więzieniach nadal rośnie), które zostały niedawno wprowadzone w celu rozwiązania problemu przeludnienia w więzieniach, za który Włochy zostały potępione przez Europejski Trybunał Praw Człowieka, za nieludzkie i poniżające warunki przetrzymywania.
Jednak na tym się nie kończy; w rzeczywistości celem programu jest również zniesienie środków alternatywnych w stosunku do pozbawienia wolności, które zostały wprowadzone już w 1975 r. w celu umożliwienia ludziom powrotu do społeczeństwa, wiedząc, że wyroki pozbawienia wolności są nie tylko niewystarczające, ale również powodują skutki odwrotne do zamierzonych.
W ostatnich dziesięcioleciach we Włoszech wskaźnik recydywizmu spadł w przypadku osób, wobec których zastosowano alternatywne środki do zatrzymania. Skutkuje to oczywiście większym bezpieczeństwem, ponieważ wskaźnik recydywizmu dla osób, które odbyły cały wyrok w zakładzie karnym, wynosi 70 proc.
Dlatego nasi "innowatorzy", wbrew zgromadzonym dowodom i wiedzy, chcą wymazać ponad 40 lat reform w tej dziedzinie i zjednać sobie opinię publiczną karmiąc ją banałami, aby w ten sposób osiągnąć konsensus.
Skoro oczywiste jest, że takie reformy doprowadzą do dramatycznego wzrostu liczby zatrzymanych, powodując ponownie przeludnienie więzień, jest na to rozwiązanie: budowanie nowych więzień i ignorowanie faktu, że w mgnieniu oka cała przestrzeń w obiektach zostanie zapełniona.
Więcej więzień i surowsze warunki zatrzymania
Nowy plan obejmuje nie tylko budowę nowych więzień, ale przede wszystkim wprowadzenie surowszych warunków, począwszy od zniesienia "dynamicznego systemu nadzoru", który umożliwił kontakty towarzyskie i usprawnił realizację działań szkoleniowych, zniechęcając do postaw pasywnych i regresywnych, takich jak leżenie cały dzień w łóżku w celi więziennej, przyjmowanie dużej ilości leków psychotropowych i samookaleczanie.
Dodatkowo planowane jest zamknięcie sektorów "osłabionej opieki" (tych, które pozwalają uzależnionym od narkotyków na podjęcie leczenia) i wprowadzenie jeszcze bardziej surowego reżimu 41bis za najpoważniejsze zbrodnie, co doprowadzi do zignorowania zasady resocjalizacji, do której ma prawo każdy więzień.
Dzieci poniżej 14 roku życia są uznawane za przestępców
Jednak dwa punkty umowy szokują najbardziej: obniżenie wieku odpowiedzialności karnej do 14 lat i przedłużenie czasu aresztu dla nieletnich.
Oznacza to anulowanie trzydziestoletnich reform, teoretycznych opracowań i udanych praktyk eksperymentalnych.
Zasada rozszerzonej samoobrony
Ostatnim z punktów jest rozszerzenie "prawa do samoobrony" w celu usunięcia "elementów niepewności", które odnoszą się do zasady proporcjonalności pomiędzy obroną konieczną a przestępstwem.
Oznacza to, że jeśli obca osoba weszłaby na mój teren prywatny, miałbym prawo ją zastrzelić (co wskazuje na to, że zasada własności wyraźnie przewyższa ludzkie życie), co jest równoznaczne z promowaniem kultury wspierającej zemstę, rodzajem sprawiedliwości, która przybiera formę politycznej wendety. To idea, że jednostka może sama wymierzyć sprawiedliwość i wiara w odstraszający potencjał systemu sprawiedliwości w sprawach karnych.
Można się zastanawiać, w jaki sposób rząd, który twierdzi, że przynosi zmiany i chroni swoich obywateli, dotknięty i osłabiony przez poprzednią politykę, może wyobrazić sobie narażenie najsłabszych i najbardziej potrzebujących ludzi w społeczeństwie na takie bezprawne traktowanie, typowe dla przednowoczesnego społeczeństwa.
Jeśli prawnik Giuseppe Conte jest obrońcą wszystkich Włochów, a prezydent Mattarella podkreśla znaczenie Konstytucji, powinni to pokazać, zaczynając od skupienia się na najbardziej zmarginalizowanych społecznościach. To dobra okazja, aby każdy ponownie przemyślał znaczenie i wartości związane z oczekiwanym rezultatem.
Artykuł opublikowany po raz pierwszy w języku włoskim w gazecie "Il mattino di Padova" 14 czerwca 2018 r. i przetłumaczony przez Andreę Li.
