Sąd Pracy w Rzymie orzekł, że wstrzymanie prawa do pomocy społecznej jest niezgodne z konstytucją

Sąd Pracy w Rzymie ustalił, że prawo do zdrowia i godnego życia należy się nawet osobom, które zostały skazane za poważne przestępstwa. Oznacza to, że odebranie świadczeń osobom skazanym za poważne przestępstwa na mocy ustawy 92 z 2012 r. (ustawa Fornero) jest niezgodne z konstytucją.

W 2012 r. wprowadzono przepisy, które pozwalały na wstrzymywanie świadczeń socjalnych osobom, które zostały skazane za przestępstwa budzące poważne obawy społeczne. Zmiany dotyczyły zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku socjalnego, renty socjalnej i świadczeń z tytułu inwalidztwa cywilnego, których wypłata mogła zostać wstrzymana, nawet jeśli ukarana osoba cierpiała na poważną chorobę. Sąd w Rzymie orzekł jednak, że ta dodatkowa kara narusza art. 2 i 38 włoskiej konstytucji.

Naruszenia prawa do zdrowia i opieki społecznej

Państwo jest odpowiedzialne za uregulowania w zakresie zabezpieczeń społecznych, które są zapisane w konstytucji, w celu ochrony ludzi, którzy mają ograniczoną zdolność do pracy i zarabiania na życie. Sąd w Rzymie uchylił środki przyjęte w ramach ustawy, orzekając, że stosowanie nowego prawa doprowadziłoby do naruszenia prawa do zdrowia i opieki społecznej.

Orzeczenie sądu stanowi, że art. 61 ustawy Fornero „nie ma zastosowania wobec osób, które nie zostały zatrzymane z powodów zdrowotnych zawieszających karę lub dlatego, że podlegają alternatywnym środkom zatrzymania, takim jak areszt domowy lub tymczasowy, nawet jeśli zostały one ostatecznie skazane za poważne przestępstwa, o których mowa w tym artykule, w przeciwnym razie doszłoby do naruszenia artykułu 38 Konstytucji, który ustanawia bezwzględną zasadę, że każdy obywatel niezdolny do pracy i pozbawiony środków niezbędnych do życia ma prawo do pomocy społecznej”.