Pod koniec czerwca, Instytut Monitoringu Praw Człowieka przedłożył litewskiemu parlamentowi swoje wnioski dotyczące implementacji wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 6 stycznia 2011 i decyzji Komitetu Praw Człowieka z 25 marca 2014 w sprawie Paksas v. Litwa. Po przeprowadzeniu przez parlament procedury impeachmentu, prezydent Rolandas Paksas został usunięty ze stanowiska za sprzeniewierzenie się przysiędze i naruszenie Konstytucji Republiki Litewskiej. Zgodnie z ostateczną, nie podlegającą odwołaniu, decyzją litewskiego Trybunału Konstytucyjnego, nie wolno mu nigdy zostać prezydentem, członkiem parlamentu, ani sprawować jakiejkolwiek funkcji publicznej, która wymagałaby składania przysięgi przed Narodem.

ETPCz i KPC uznały jednak, że taki zakaz jest sprzeczny z zasadą proporcjonalności i że narusza bierne prawa wyborcze Paksasa.

Mimo, że przedstawione rekomendacje postulowały rewizję państwowego prawa, która pozwoliłaby na nałożenie bardziej proporcjonalnego okresu obowiązywania zakazu, Litwa nie podjęła w tym kierunku żadnych działań. Co więcej, ostatnio pojawia się coraz więcej głosów twierdzących, że decyzje ETPC i KRC stanowią podstawę do rewizji samego wyniku procesu impeachmentu.

Instytut Monitoringu Praw Człowieka podkreślił że żadna z instytucji międzynarodowych nie rozważała legalności procedury impeachmentu, nie zdecydowała o winie lub niewinności Paksasa, ani nie podważyła wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który zwracał uwagę na konstytucyjne znaczenie Przysięgi. W związku z tym, absolutny zakaz ubiegania się o stanowisko, wynika w swej istocie z zapisów Konstytucji.

Nie wystarczy, że Litwa dokona prostych zmian w prawie - na przykład w ordynacji wyborów do parlamentu - w celu wypełnienia zobowiązań, ponieważ byłyby one sprzeczne z Konstytucją - najwyższym prawem obowiązującym w państwie. Proponowane unieważnienie decyzji parlamentu z 6 kwietnia 2004, czyli anulowanie impeachmentu również byłoby niezgodne z prawem, ponieważ nie istnieją ku temu przesłanki - fakty ustalone podczas procedury nie uległy zmianie.

HRMI zgodził się z opinią Trybunały Konstytucyjnego, który stwierdził, że jedynym uprawnionym i właściwym sposobem odniesienia się do decyzji ETPC i KPC (przy zachowaniu zobowiązań międzynarodowych) byłoby wprowadzenie do Konstytucji poprawki, polegającej na ustaleniu okresu obowiązywania zakazu pełnienia rzeczonych funkcji i/lub określenie sposobu pozwalającego stwierdzić, czy dana osoba gotowa jest na złożenie przysięgi.