15 maja, Komitet przeciwko Torturom opublikował swoje uwagi końcowe dotyczące Hiszpanii po dokonaniu oceny tego kraju. Komitet powtarza w dużej mierze zarówno obawy, jak i zalecenia przedstawione w raporcie pomocniczym, przygotowanym przez Rights International Spain i krytykuje brak postępu w sprawie realizacji zaleceń sformułowanych podczas ostatniej kontroli tego kraju w 2009 roku.

Brak odpowiedniej definicji tortur w kodeksie karnym

Komitet ponowie wyraża swoje zaniepokojenie odnośnie braku niezbędnego uregulowania przestępstwa stosowania tortur. Kodeks karny wciąż nie został znowelizowany w taki sposób, by odzwierciedlać definicję tortur zawartą w ONZ-owskiej Konwencji przeciwko torturom, a wydawane wyroki wciąż są nieadekwatne biorąc pod uwagę powagę tego przestępstwa. Dlatego też Komitet wezwał Hiszpanię do przeforsowania koniecznych zmian w kodeksie karnym w celu ujednolicenia swoich wewnętrznych przepisów z Konwencją

Zaległe długi i zbrodnie z przeszłości: o nieprzedawnialności tortur

Komitet jeszcze raz przypomina Hiszpanii, że stosowanie tortur, w tym wymuszone zaginięcia, nie ulegają przedawnieniom ani amnestii. Państwo zostało wezwane do przyjęcia wszystkich środków koniecznych do zapewnienia, że przypadki popełnienia tego przestępstwa - także te, do których doszło podczas hiszpańskiej wojny domowej i reżimu Franco - zostaną prawidłowo zbadane i osądzone, a ofiary otrzymają zadośćuczynienie.

Całkowite odosobnienie

Komitet, podobnie jak inne organy, w tym Europejski Trybunał Praw Człowieka, ponownie zakwestionował hiszpańską praktykę stosowania całkowitego odosobnienia przez okres do 13 dni w sprawach związanych z zarzutami o terroryzm. Komitet wezwał państwo do przyjrzenia się tej praktyce i podjęcia prac w kierunku jej zniesienia, a także do wykorzystania przeprowadzanej właśnie reformy kodeksu postępowania karnego w celu zagwarantowania wszystkim aresztowanym ochrony prawnej.

Nadmierna przemoc i bezkarność policji

Komitet jest zaniepokojony udokumentowanymi przypadkami stosowania nadmiernej przemocy ze strony zarówno Straży Granicznej, jak i policji, podczas demonstracji i w trakcie egzekwowania prawa na granicy (zwłaszcza w Ceucie i Melilli). W związku z tym, Komitet wzywa Hiszpanię do “przyjęcia skutecznych środków w celu zapobiegania i zaprzestania stosowania nieproporcjonalnej siły przez funkcjonariuszy organów ścigania poprzez ustanowienie przejrzystych i wiążących przepisów regulujących stosowanie siły” w zgodzie z międzynarodowymi standardami.

Komitet także przypomina, że państwo hiszpańskie ma obowiązek przeprowadzania postępowania wyjaśniającego odnośnie wszystkich przypadków brutalności policji. Zaleca, by Hiszpania podjęła szereg działań, mających na celu położenie kresu bezkarności funkcjonariuszy policji, którzy nadużywają swoich uprawnień, takich jak ustanowienie niezależnego mechanizmu nadzorowania działań policji, jednoznaczna identyfikacja policjantów, ochrona przed represjami tych, którzy zgłaszają nadużycia oraz szczegółowa baza danych w sprawie zgłaszania i osądzania przypadków stosowania tortur i nadużyć.

Zasada non-refoulement i gwarancje dyplomatyczne

Komitet przypomina Hiszpanii, że żadna osoba nie powinna zostać wydalona, zawrócona lub poddana ekstradycji do innego kraju, jeśli istnieją uzasadnione powody, aby sądzić, że osobie tej groziłyby w tym kraju tortury. Hiszpania powinna także powstrzymać się od żądania lub przyjmowania gwarancji dyplomatycznych jako zabezpieczenia przez torturami i prześladowaniami w takich sprawach. Podobnie powinna ona ocenić każdy przypadek indywidualnie i zagwarantować, że wszystkie osoby potrzebujące międzynarodowej ochrony miały dostęp do procedury azylowych, w tym dostęp do statusu uchodźcy.