Pomimo tego, że liczba osób LGBT w więzieniach nie jest wielka, ich godność ludzka ma znaczenie. Bezpieczeństwo osobiste jest naruszane każdego dnia, nikt nie ma wątpliwości co do tego, że osoby LGBT nie mają głosu za kratkami; są odrzucani i uciszani.

Więźniowie LGBT bardzo często nie są akceptowani przez pozostałych osadzonych, strażników, czy władze. Więzienne milczenie jest bardzo dobrze znanym wyrażeniem wśród skazańców, a także często wykorzystywana w praktyce, jako że co roku zdarzają się tysiące gwałtów i wykorzystywania wewnątrz zakładów, których nikt nie zgłasza.

Zachowania homoseksualne w więzieniach są powszechne, zwykle traktowane jako seksualny odpowiednik relacji heteroseksualnej – ale często kończy się to niewolnictwem, gwałtem i poniżeniem.

Homoseksualni więźniowie zostają uprzedmiotowieni i nigdy nie są uznawani jako homoseksualne istoty ludzkie. Ich tożsamość jest zanegowana i wyparta przez współwięźniów, a nawet pracowników zakładu.

Cena za ochronę

Bardzo często więźniowie LGBT są przetrzymywani dniami i miesiącami w odosobnieniu, co na dłuższą metę nie jest dobrym rozwiązaniem. Umieszczanie ich w karcerach oznacza lepszą ochronę, ale dla nich jest tożsame z jeszcze większym ograniczeniem ruchu i kontaktu z drugim człowiekiem, jedynie z powodu tego, kim są.

System więzienny we Włoszech opiera się na wyparciu i braku empatii, a osoby LGBT są źle traktowane i nieustannie poniżane.

Toczy się debata nad rozwiązaniem tej sytuacji. Stałą poprawę mogłoby zagwarantować wprowadzenie funkcji strażników dedykowanych, połączone z programami szkoleniowymi dla pracowników zakładów uczących empatii, zrozumienia oraz świadomości kulturowej.